Dünyanın gözümüze soktuğu “farklısın” mottosu inat, hayatın hep benzediklerimizin yanı başında geçiyor olduğu huzuru “contradiction” mıdır hocam? Peki tek başıma farklıyım diye haykırmak yerine böyle yan yana, dirsek dirseğe herkesten “aynı” oluşumuz “huzur aromalı” diye nitelendirilebilir mi? “Farklısın” diyorum reklam kadınına şaşırıyor. Kızıyorum: “Farkı kim daha iyi bilebilir ki bir Cortexiphan çocuğundan başka?”
Karanlıktaki Zenci üzerinden
